مکانیسم های زیادی در مورد اثر مهاری چای کوهی خشک شده در برابر سرطان زایی پیشنهاد شده است (در 25، 27، 33 بررسی شده است). متداول ترین مکانیسم ذکر شده، فعالیت های آنتی اکسیدانی است، اما مکانیسم های بسیاری دیگر نیز مهم هستند.
اثر ضد تکثیری کاتچین های چای در مدل های تومورزایی ریه و پوست در موش نشان داده شده است. مهار تبدیل سلولی و رشد سلولی توسط کاتچین ها و تافلاوین های خالص شده نیز گزارش شده است.
این فعالیت ها به مهار فعالیت پروتئین فعال کننده 1 (AP-1) نسبت داده شده است، احتمالاً به دلیل این مهار فعالیت های پروتئین کیناز فعال شده با میتوژن به دلیل فعال شدن مکرر AP-1 در بسیاری از سرطان های انسانی، این عمل ممکن است برای پیشگیری از سرطان انسان قابل اجرا باشد.
نشان داده شده است که پلی فنول های چای از فسفوریلاسیون پروتئین رتینوبلاستوما توسط کیناز 2/4 وابسته به سیکلین (Cdk 2/4)، فعالیت فاکتور هسته ای κB (NFκB)، آزادسازی فاکتور نکروز تومور (TNF)-α و اتصال اپیدرمی جلوگیری می کنند.
فاکتور رشد و 12-O-tetradecanoylphorbol-13-acetate به گیرنده های مربوطه خود، در نتیجه مانع از پیشرفت تومور می شود.
مهار آنزیم های مرتبط با افزایش تومور، مانند اورنیتین دکربوکسیلاز، پروتئین کیناز C، لیپوکسیژناز و سیکلواکسیژناز توسط چای نشان داده شده است.
ارتباطی بین کاهش چربی بدن توسط چای و مهار تومورزایی پوست مشاهده شده است (A.H. Conney، دانشگاه راتگرز، ارتباطات شخصی).
ما مشاهده کرده‌ایم که موش‌هایی که چای سیاه یا چای سبز می‌نوشیدند، تومورهای ریوی کمتری داشتند و وزنشان به‌طور قابل‌توجهی کمتر از گروه کنترل بود، اگرچه به همان مقدار یا بیشتر غذا مصرف کردند.
پدهای چربی خلفی صفاقی نیز در این موش های چای نوش وزن کمتری داشتند.
بر اساس فعالیت‌های بازدارنده متنوعی که در مدل‌های حیوانی مختلف و رده‌های سلولی سرطانی مختلف مشاهده شده است، این احتمال وجود دارد که ترکیبات و مکانیسم‌های متعدد چای در مهار سرطان‌زایی دخیل باشند.
اثرات چای بر تغذیه و سایر مسائل بهداشتی.
در موش های چاق ناشی از رژیم غذایی، مصرف چای اولانگ به مدت 10 هفته از چاقی و کبد چرب جلوگیری کرد.
کاهش جذب مواد مغذی و افزایش مصرف انرژی هر دو ممکن است به این اثرات کمک کنند. عصاره چای سبز ترموژنز بافت چربی قهوه ای را در موش ها به میزان بیشتری نسبت به کافئین به تنهایی تحریک می کند.
مصرف عصاره چای سبز توسط مردان جوان سالم با هر وعده غذایی منجر به افزایش قابل توجهی در مصرف انرژی 24 ساعته و کاهش قابل توجهی در ضریب تنفسی 24 ساعته در مقایسه با درمان های دارونما و کافئین شد.
این نویسندگان پیشنهاد کردند که پلی‌فنل‌های چای از فعالیت کاتکول-O-متیل ترانسفراز جلوگیری می‌کنند و به صورت هم افزایی با کافئین برای طولانی‌تر کردن تحریک سمپاتیک ترموژنز عمل می‌کنند.
